οψικάτωρ

ὀψικάτωρ, -ορος, ὁ (Μ)

ο ακόλουθος κάποιου για λόγους ασφαλείας ή τιμής ένεκεν.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. obsequor «ακολουθώ» + κατάλ. -άτωρ (πρβλ. οψικεύω)].